Wobec osób obcych, dziecko powinno być świadome, że należy zawsze posiadać tak zwane „ograniczone zaufanie” do osób nieznajomych.
Warto wspólnie z dziećmi porozmawiać i wyrobić nawyk rozróżniania osób dorosłych dzieląc na: dorosłych – znajomych ( czyli osoby znane nam na co dzień np. ze szkoły czy sąsiadów) i dorosłych – nieznajomych ( np. osoba, która mieszka w naszej okolicy tj. w tym samym bloku, ale rodzice nigdy z nią nie rozmawiali).
Dzieci należy uczyć, że nie można oddalać z osobą obcą we wskazane przez niego miejsce w celu:
zabawy z pieskiem ( albo innym zwierzęciem),
otrzymania słodyczy,
obejrzenia czegoś atrakcyjnego dla dziecka itp.
Uczmy dziecko następujących zasad bezpieczeństwa:
nie pokazuj obcym telefonu komórkowego,
jeśli ktoś obcy zaprasza cię, abyś się z nim udał / udała w inne miejsce, to zastanów się:
czy rodzice będą wiedzieli gdzie jestem, jeśli się oddalę?
czy rodzice będą w stanie mi pomóc, jeśli będę tego potrzebował / potrzebowała?
czy będę mógł / mogła opuścić to miejsce, jeśli będę chciał / chciała?
Uczmy dziecko zachowań asertywnych, wyraźnego mówienia NIE:
na zaczepki odpowiadaj głośno: „nie rozmawiam z obcymi”, „zostaw mnie w spokoju”,
w razie potrzeby szukaj pomocy u konkretnej osoby, jeśli czujesz, że ktoś ma wobec ciebie złe zamiary,
nie bój się krzyczeć, jeśli ktoś wbrew twojej woli zabiera cię siłą w nieznane miejsce.
Jako rodzice możemy zwiększyć bezpieczeństwo najmłodszych poprzez:
zadbanie, aby domofon w naszym bloku był zawsze sprawny,
nauczenie naszej pociechy, że do szkoły idzie bezpieczniejszą drogą, nawet jeśli jest dłuższa,
częste rozmowy i wpajanie zasad postępowania na temat bezpieczeństwa.
